معرفی کتاب «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم علیه السلام»
کتاب «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم علیه السلام» که به اختصار «مکیال المکارم» نامیده می‌شود، اثر سید محمدتقی موسوی اصفهانی (متوفی ۱۳۴۸ ق) است. این کتاب درباره امام زمان (علیه السلام) نوشته شده و علاوه بر بررسی فوائد دعا برای آن حضرت، به مباحث دیگری نیز پیرامون حضرت مهدی(علیه السلام) می‌پردازد. کتاب به زبان عربی تألیف شده و سید مهدی حائری قزوینی آن را به فارسی ترجمه کرده است. این ترجمه در اولین دوره کتاب سال ولایت در سال ۱۳۷۸ ش به عنوان اثر برگزیده معرفی گردید.
نویسنده کتاب
سید محمدتقی موسوی اصفهانی، معروف به فقیه احمدآبادی (۱۳۰۱-۱۳۴۸ ق)، نویسنده این اثر است. او نزد اساتیدی چون پدرش سید عبدالرزاق و دیگر فقیهان معروف تحصیل کرده و اجازه روایت و اجتهاد دریافت نموده است. موسوی اصفهانی در سال ۱۳۴۸ ق درگذشت و در قبرستان تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد. آثار و اشعاری از او در زمینه‌های مختلف، به ویژه در وصف امام زمان(علیه السلام) به یادگار مانده است.
انگیزه تألیف
مؤلف با هدف قدردانی از نعمت وجود حضرت مهدی(علیه السلام)، این کتاب را نگاشته است. او در مقدمه کتاب از دیدار خود با امام زمان(علیه السلام) در خواب و دستور آن حضرت برای نگارش این اثر سخن می‌گوید و مدعی است که نام کتاب نیز به انتخاب امام زمان(علیه السلام) بوده است. در سفر حج به مکه، با توجه به نذر خود در صورت بازگشت سالم، نگارش کتاب را آغاز کرد.
ساختار و روش کتاب
کتاب «مکیال المکارم» بر مبنای بیش از ۱۰۰۰ حدیث و شامل هشت بخش اصلی است:
- وجوب شناخت امام زمان(علیه السلام) از منظر عقل و نقل.
- اثبات وجود حضرت مهدی(علیه السلام) با استفاده از آیات و روایات.
- حقوق و توجهات حضرت مهدی(علیه السلام) نسبت به شیعیان.
- توضیح ویژگی‌ها و درجات آن حضرت با استناد به آیات و روایات.
- آثار دعا برای حضرت مهدی(علیه السلام).
- زمان‌ها و مکان‌های خاص برای دعا.
- چگونگی دعا برای تعجیل ظهور امام مهدی(علیه السلام).
- وظایف بندگان نسبت به امام مهدی(علیه السلام).
مؤلف به اشتباهات موجود در برخی کتاب‌ها مانند «الغیبه» شیخ طوسی و «مستدرک الوسائل» نیز اشاره کرده و آن‌ها را ناشی از خطای نسخه‌برداران دانسته است.
چاپ‌ها و ترجمه
نخستین چاپ کتاب «مکیال المکارم» در سال ۱۳۶۹ ق منتشر شد و چاپ‌های بعدی آن نیز در سال‌های ۱۳۹۸ ق و ۱۴۰۴ ق به وقوع پیوست.
ترجمه فارسی این اثر توسط سید مهدی حائری قزوینی انجام شده و در دو جلد و ۶۲۵ صفحه در سال ۱۳۷۹ ش منتشر گردید. این ترجمه در سال ۱۳۸۲ ش توسط انتشارات مسجد جمکران مجدداً چاپ شد.
